Witte en lichtgele bloemen stuwen mij naar het lichtEen dieppaarse gloed, een brug naar de zielEeuwig groene stengels omarmen meIk sluit mijn ogen en laat me meevoerenNeergedaald op landschappen van bezinningEen zee van lichtroze rustIn mijn hand een talisman van gedroogde heidebloemenVoor de eenzame weg naar de schoonheid van het leven

In de velden van Crocus sativusOntspringt een wonder, subtiel en kleinDrie felrode stigma’s, intens als vuurEen herfstschat, prachtig en puurOranje en rood, gestreeld door zonlichtSymbool van luxe, verfijnd en sereenMet een vleugje magie, een verborgen geheimIn rituelen, mystiek en krachtBrengt saffraan dromen tot levenEen toverdrankje, vol vitaliteitIn elke druppel een eeuwige sprankel liefde

Onder de zon, fel tot oranjegeelStralend als een droom in een tropisch klimaatDe aarde met haar bruingele tot donkerbruine zaden Zoals oude Egyptische teksten, mystiek en vol raadIn het lichtgeel tot wit, de vroege ochtendgloedOntwaakt de kurkuma, geteeld in de Tuinen van BabyloniëPaarse tinten die de hemel doen blozenGroene bladeren ruisen zacht in de windHun geheimen fluisterend over ayurvedaWaar curcumine, het goud der kruidenZich verbindt met de Melkweg

De sporen van zijn rijke parfum dwingen mijom uit diepe dalen te klimmenZijn wintergroene pracht ontwaakt in mijeen verlangen naar goddelijke extaseFerm staat hij voor mij met zijn gelukzalige energieZijn dampen vervagen de wereld om mij heenVerleid door zijn poëtische gefluisterVerdwaal ik in de labyrint van zijn bladerenzoekend naar mijn waarheid

Echo’s van de natuurgeesten nodigen uitVoor de vreugdedansen met de elfenOngetemd vuur van verlangenSlechts gekleed in licht en warmteMijn hart maakt een sprongetjeVerrassende kusjes op mijn huid van de Groene ManHet ritselen van de bladerenBomen buigen naar elkaar toeEen muur van Goudenregens om mij heenVereeuwigd door het rood lint

een ode aan Ilex aquifolium

Met het orakel van de drie viooltjeKan ik de wereld aanZachtjes vraag ik de wind om antwoordenVia de drie-eenheidDrijvend in helder water, in een bronzen kanOntluikt de magie van de tricolor zich als een kompasPaars vraagt om vertrouwenGeel staat bij in levenslessenWit beschermt in de diepteHet eigenwijze viooltje leidt mijMijn lot tegemoet, in zonneschijn

Haar naakte lichaam genietVan alle wonderen die Moeder Aarde te bieden heeftHuiverend volgt ze de stemmen die haar naam roepenBlootgesteld aan elke aanraking wordt ze één met de bronDe schoonheid om haar heen raakt haar zielHaar geur vermengt zich met de wortels van haar lotHet genot geproefdEr is geen weg terugZij geeft zich over aan de sensatie van de vereeuwiging