Je kust mijn huid met goud,
als een verloren liefde die ik ooit kende,
maar die me nog steeds herkent
in de lijnen van mijn handen.
Je ruikt naar herinneringen -
warme zomerstraten,
zoete sinaasappelschillen,
zout op mijn lippen na een dag aan zee.
Je bent het geluid van ritselende bladeren
die dansen in jouw ochtendlicht,
het zachte kraken van een luie hangmat,
het gesuis van golven die je gretig omhelzen.
Je bent de smaak van smeltende honing,
de zachtheid van perziken in de middag,
een druppel zonlicht in een glas koud citroenwater.
Jij, die de lucht schildert met perzik, lavendel en vuur,
die mijn gesloten ogen vult met oranje dromen.
Ik voel je, zelfs als je afscheid neemt,
achter mijn oogleden, diep in mijn botten.
Blijf, nog even.
Laat me baden in je gouden brieven,
geschreven op mijn huid,
voor ik je weer moet missen.
