een ode aan Valeriana officinalis
Valeriaan, met je tere gloed
Die langs zomerweiden in stilte groeit
Je roze sterren, zacht en fijn
Wiegt de dromen van mens en zijn
Je wortels fluisteren in de aarde diep
Waar oude verhalen hun geheimen lief
Een geur van rust, een vleug van tijd
Die zomeravonden in goud hult en bevrijdt
Ik zie je dansen in de zonnevloed
Een magisch spel van licht en gloed
De lucht verzadigd, zoet en zwaar
Je fluistert: Kom, de zomer is daar
In jouw schaduw vind ik mijn ziel
Een echo van iets dat ik ooit voelde
Een brug naar dagen van eenvoud en kracht
Waar de tijd vertraagt in de zomernacht
Valeriaan, jouw kleuren spreken zacht
Van oude wijsheid, van magie die wacht
Met elke bloem, een belofte gedaan
Dat ik jou vind, waar dromen bestaan
