Een sluier van zilver, zacht en teer,
danst fluisterend over het stille meer.
De wereld vervaagt, een geheimen spel,
waar verhalen wonen die niemand vertelt.
Langs oude lanen, bomen in grijs,
verhult de mist hun statige reis.
De echo van voetstappen, vaag en klein,
verdwijnt in de tijd, waar dromen zijn.
Een stem, verloren in het niets,
zingt van avonturen en vergeten liefdes.
De geur van aarde, nat en puur,
een herinnering aan eenvoud, aan natuur.
Mist omarmt alles, een deken van zacht,
die het heden vervlecht met de nacht.
Het brengt ons terug naar een tijd, een plek,
waar we onszelf vinden, stap voor stap weg.
Dus klaag niet om mist, maar zie wat het doet,
het weeft magie in elke adem, elke voet.
Een kans om te dwalen, stil en vrij,
in een wereld gehuld in mysterie.
