een ode aan Plantago major / Plantago lanceolata
Langs paden, stil en bescheiden
Stevig donkergroen
Ze buigt niet en blijft staan
Zelfs op gebroken grond
Haar bloemen, klein, geelbruin
Fluisteren licht en kracht
Wonden sluiten zich
Kalm ademen
Mijn ziel vindt rust
Een stille beschermer
Met wortels diep in de aarde
Zij beschermt en aardt mij
Zoals zij altijd heeft gedaan
Weegbree …
Niet te vangen in woorden
Maar voelbaar in elke stap die ik zet
