een ode aan Calluna vulgaris
Witte en lichtgele bloemen stuwen mij naar het licht
Een dieppaarse gloed, een brug naar de ziel
Eeuwig groene stengels omarmen me
Ik sluit mijn ogen en laat me meevoeren
Neergedaald op landschappen van bezinning
Een zee van lichtroze rust
In mijn hand een talisman van gedroogde heidebloemen
Voor de eenzame weg naar de schoonheid van het leven
